بس طعنه ز هجران رخ یار شنیدیم
از بــارِ گــرانِ غــمِ ایـام خـمـیــدیـم
مـا تــشـنـه دیــدار جــمـال رخ یـاریـم
زین روی، از این روی، به آن کوی دویدیم
چون دیدهی ما لایق دیدار رخش نیست
تـا حـال جـمـال مـه دلـدار نــدیــدیـم
ازدیده خود اشک چه بسیار چکیدیم
خون دل ما گشته حنای سر انگشت
از بس سر انگشت زهجر تو گزیدیم
تا خال سیاه رخ ناز تو ببوسیم
هر ماتم و غم را به دل و جان بخریدیم
عمریست که ما خار سر راه وصالیم
صد حیف که یک گل ز رخ یار نچیدیم
یارا: چه شود گوشه چشمی بنمایی
چون ما ز پی وصل تو بسیار دویدیم
از سنگ جفایی که عدو بر پر ما زد
پنداشت که ما از سر کوی تو پریدیم
گفتا سخنی از دل ما «هاشمی» ای دوست
افـسـوس کـه مـردیـم و رخ یـار نـدیـدیـم
«سید حسین هاشمی نژاد»
- ۹۰/۱۲/۲۴